Mutsuzluğa borcum varmış gibi

Yazmak bana öyle iyi geliyor ki ... Yıllar önce açtığım blogumu çocuksu bir nedenle kapatmış olmam, bu yazma aşkına çok da fazla karşı koyamayışım ile etkisiz bir eylem olarak kaldı. Orada ruhsal çözümleneler yapardım sadece. Sayfalarca ağlar , Cezmi ersözün romaları tadında hüzünlü yalnız bohem aşklar içinde kıvranır dururdum. Hayatı çok severdim. Sevmemek mümkün mü böyle kusursuzca yaratılmış bir kainatı. Seviyor ve hayranlık duyuyorum çoğu Zaman şükrederek. Ama bazen ne oluyor anlamadan Kocaman bir hüzün dalgası beni alıp kıyıya çarpıyor. İşte o Zaman yine sancıyan mutsuz karanlık bir ruh içinde buluyorum kendimi. Garip bir hayat algısı benimkisi. Çok Mutlu olduğum Zamanlarda birden mutsuz , çok mutsuzken birden çok Mutlu olabiliyorum. Bu Nasıl oluyor , tıpta bir adı var mı veya ben hasta mıyım , yoksa herkes böyle mi hiç bilmiyorum. Bazen kendi duygu dalgalanmalarımdan yorulduğum oluyor. Bir gün ben de günaydın diye manasızca sevinen sabahın 7 sinde uyanıp gülen suratlarla tweetler atan bir kız olayım diyorum. Sonra bünyem alışık değil 3 gün sonra sıkılırım diye hiç olmuyorum. Çok Mutlu olunca , mutsuzluğa borcum varmış gibi bir garip suçluluk duygusu çöküyor mideme. Halbuki daha 30 bile değilim. Ama sırtladığım dünya dertlerimle şöyle nereden baksanız 45 yaşında gösteriyorumdur tahminimce :) bazen insanlarla konuşmayı deniyorum onlarla dertleşmeyi , arkadaş hatta dost olmayı denediklerin bile var. Ama olmuyor insanlarla anlaştıktan sonra ya onlar değişiyor ya ben ya hayat. Çok zeki bir kız olmadığımdan1 yani ben nedenini öyle tahmin ediyorum- çözemiyorum. Onca başarısız denemeden sonra yine bakıyorum yine yalnızım. Artık deneme sayımı oldukça düşürdüm. İnsanları sıklıkla uzaktan seviyor ve onlar yerine şiirlerle yaşıyorum. Kim bilir dediğim gibi belki de bir hastalık bu yaşamaktansa çok düşünme hastalığı. İnce detaylı ve sürekli düşünen her insanın yakalanabileceği sıradan bir hastalık ... Neden olmasın. Bence bu hayatta herkesin ruhu bir sebepten hasta bunu saklayanlar Mutlu açıkça anlatanlar deli olarak adlandırılıyor.#mutsuzluk #savrulmuş #kelimeler #pembe #turkuaz #mavi #mavipembeturkuaz